«انتخاب سختی است؛ از یک سو قرار است جسم پدرعزیز و مهربان خود را به دست جراحان بسپاری؛ پدری که تا پیش از این یارای دیدن خاری به پایش را نداشتی و از دیگر سو می بینی و می شنوی که نجات جان چندین نفر به جراحی پیکر عزیزت بسته است. صحبت از محسنات و زیبایی اهدای عضو بسیار است، اما نزدیک شدن به آن سخت و دشوار... پزشکان می گویند بازگشت به زندگی فرد مرگ مغزی شده محال است و او به کمک دستگاه زنده است و اگر بر اثر ایست قلبی مجبور به قطع دستگاه شوند، جسم تحلیل رفته پدرم در زیر خروارها خاک مدفون خواهد شد...» اینها سخنانی است که احمد تاری زاده، فرزند ارشد صفرتاری زاده، یکی از اهداکنندگان فداکار تبریزی به خبرنگار