قرآن کریم در آیات فراوان، خود را نور روشن وکتاب مبین و ذکری آسان معرفی می کند چنانکه می فرماید:«ولقد یسرنا القرآن للذکر فهل من مدکر» و این آیه شریفه را 4 بار در سوره «القمر» تکرار می کند و چرا کتابی که خود را مایه هدایت و فلاح مردم می داند روشن نباشد؟ اصولا یکی از مختصات کتاب هدایت، روشن بودن پیام های آن است تا بر همگان اتمام حجت شده وگنگی و ابهامی درآن نباشد چنانکه می فرماید: «ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم ویبشر المومنین الذین یعملون الصالحات بان لهم اجرا کبیرا» واصولا اگر این کتاب هدایت روشن وصریح نباشد این امر عذر وبهانه ای است موجه برای درگاه خداوندی در روز قیامت! درحالی که خداوند در قرآن کریم می فرماید:«و لله الحجه البالغه» پس آیا حجت بالغه باریتعالی، مبهم وگنگ سخن گفتن است؟یا اینکه از گفتار روشن و صریح استفاده می کند؟