ولی فقیه در نظام جمهوری اسلامی فصل الخطاب است و معنای این فصل الخطاب بودن این است که در هنگامه بحران ها و اختلاف نظر ها ورود می کنند و نظر نهایی را برای خاتمه بخشیدن به اختلاف دیدگاه ها و روش ها می دهند. وقتی همه مسوولان، مدیران و روسای قوا بر سر مسائل جاری کشور و اتفاقات واحد نظراتی مخالف یا متضاد دارند و...

این اختلاف نظرها تشدید یا به حد بحرانی برسد ورود مقام معظم رهبری، فیصله بخش این تفاوت رویکردها و اختلافات خواهد بود. بر این اساس نقش و جایگاه رهبری نظام در مسائل کلان کشور بسیار حساس، مهم و حیاتی است. رهنمودها و نظارت ایشان همواره به عنوان راه حل نهایی در مسائل کلان کشور تلقی می شود. نظر ولی فقیه می تواند محور وحدت و انسجام بین نیروهای سیاسی کشور باشد. البته شاهد مثال فراوان وجود دارد که رهبری نظام همواره بسیاری از مسائل را از ابتدا به مسوولان ذی ربط ارجاع می دهند تا مسوولان در مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای نگهبان و خبرگان رهبری بحث و تبادل نظر کنند و به تصمیم برسند. اگر اکثریت مسوولان ذی ربط به نظر مشترکی رسیدند، ایشان هم معمولا همان نظر اکثریت را حمایت و تایید می کنند. اما در صورت اختلافی شدن نظرها ایشان نظر پایانی را می دهند. این نقش بسیار مهم رهبری در مسائل بسیار استراتژیک است. ایشان همچنین گزارشاتی را از مسائل مردم دریافت می کند و در حمایت از مردم صحبت می کنند. در راستای مشکلات مردم به مسوولان تذکر می دهند و از آنان مطالبه می کنند که نظرات مردم را بشنوند. اگر مردم اعتراضی دارند، ایشان به مسوولان ذی ربط گوشزد می کنند تا پاسخ مطالبات جاری کشور را بدهند و تا جای ممکن از طرق قانونی برای حل مشکلات مردم استفاده کنند. دولت معمولا سعی دارد تا موافقت رهبری را جلب کند و اگر نتواند موافقت صریح رهبری را دریافت کند، لااقل عدم مخالفت ایشان را احراز کند. دولت سعی می کند همیشه با رهبری هماهنگ بوده و اختلافی بین دولت و رهبری در مسائل جاری کشور وجود نداشته باشد. در نتیجه نقش و مسوولیت رهبری نظام در بالانس کردن مسائل کشور همواره مهم است. تسلط و اشراف ایشان به واقعیت های کشور، مطالبات مردم، توانمندی های نهادهای قدرت، ضعف ها و قوت های مسوولان و... باعث شده تا رهبری در مقام دیده بانی نظام، جامع ترین و دقیق ترین تحلیل ها را درباره فرصت ها و تهدیدهای کشور داشته باشند. از همین رو بر همه مسوولان کشور واجب است تا راهبردهای اعلام شده از سوی رهبری را در صدر سیاست های کاری خود قرار دهند و برای پیشبرد امور تلاش خود را جهت جلب رضایت رهبری که همانا تامین نیازها و مطالبات ملت است، انجام دهند.