مایلم نوشته خود را با فرازی مشهور از مانیفست کمونیست آغاز کنم: «هر آنچه سخت و استوار است، دود می شود و به هوا می رود، هر آنچه مقدس است، دنیوی می شود و دست آخر آدمیان ناچار می شوند با حواسی جمع با وضعیت واقعی زندگی و روابطشان با هم نوعان خویش رودررو گردند». این سطور حرف های زیادی برای گفتن دارند و من امید دارم با کلنجار رفتن و بیرون کشیدن برخی از آنان، راهی برای فکر به این پرسش بیابم که «چرا مارکس؟ چرا حالا؟»

«هر آنچه سخت و استوار است دود می شود و به هوا می رود». این جمله فی الواقع به زبان انگلیسی حتی از معادل آلمانی اش هم خوش آواتر به نظر می رسد. تصویری از عصر انقلاب صنعتی، نیروی بخار