حالا دیگر با قطعیت تمام می توان جعفر پناهی را نماد برجسته هنرمندانی دانست که شرایط و زمانه را به راحتی تسلیم خود می کنند. البته این را به خاطر موفقیت اخیر فیلم سه رخ نمی گویم که جایزه ای از جشنواره معتبر کن برده است. هرچند که آن جایزه اعتبار زیادی برای پناهی و سینمای ایران کسب کرده است اما ارزشش پیش تلاش او برای تحقق رویاهاش اندک است. شاید وقتی حدود هشت سال قبل دادگاهی او را به بیست سال محرومیت از فیلمسازی محکوم کرد، خوشبین ترین و امیدوارترین علاقه مندان به هنر هفتم هم گمان نمی کردند سازنده فیلم های موفق طلای سرخ، بادکنک سفید، دایره، آفساید و... بتواند در زمانی کوتاه پشت دوربین قرار گیرد و اندیشه