مردی که جانانه انتظار خودش را کشید، اما نیامد. خودش نیامد؟ تمام شهر گفتند چرا نیامدی؟ گفت من را در چاهی انداختند تاریک؛ ماندم تا روز شود، روزها آمدند و رفتند و یاری از من نشد. مرد در انتظار خودش ماند تا...

ناصر ملک مطیعی مرد فیلم ها بود. آرام و صبور و چه تا نیمه شب ها با خودش خلوت داشت؛ هیچ کسی نفهمید مردی که 40 سال در انتظار خودش درد می کشید، شب ها در آن خلوت پاکش از چه می گفت. کسی جواب این سوال را نداد که این انتظارات در کلاف «عمر» می گذرد. این انتظارات استخوان هنرمند را می شکند، حتی انتظار معشوق نیست، انتظار صاحب عشق است. کسی هست که سر بر درون هنرمند ازیادرفته کند؟