اسرار ازل را نه تو دانی و نه من / وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفت و گوی من و تو / چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

در نسخه بدل کتاب رباعیات خیام(طربخانه)، «حرف مقرمط» (نوعی خط رمزی باریک و درهم و تنگ که قرمطیان در مکاتبات محرمانه از آن استفاده می کرده اند) آمده (رباعیات خیام، ص 14)، که احتمالا، اصیل تر است. ولی به هر حال «حل معما» (که هم شاملو و هم شهرام ناظری خوانده) غلط است. به خصوص اینکه با آن صورت، «حل معما را خواندن»، ترکیبی یکباره بی معنی است. سیدعلی میرافضلی در نقد محققانه ای که بر کتاب «رباعی محبوب من» از شمس لنگرودی نوشته، آن را در دیوان ناصربخارایی (شاعر معاصر حافظ) یافته است. (رک: مقالهء «عشق آمدنی بود»، ص29)