سال 1328 آغاز تاریخ گالری ها در ایران است. در آن سال محمود جوادی پور و چند نفر از دوستان هنرمند نوگرای او، نخستین گالری ایران را به نام آپادانا؛ کاشانه هنرهای تجسمی در خیابان انقلاب، نبش خیابان بهار تاسیس کردند تا محلی برای نمایش آثار هنری، معرفی هنرمندان و حضور هنردوستان باشد.

تولد نخستین گالری ایران، محصول وضعیت فرهنگی و اجتماعی آن روزگار بود. هنر نوگرا در کشور پا گرفته بود و هنرمندان دنیا دیده و آشنا به جریان های هنری دنیا، آثار مدرنی با نگاه به فرهنگ و هنر و تاریخ بومی خود تولید می کردند. آن روزها جوادی پور و دوستانش، سودا و فکر فروش آثار هنری را در سر نداشتند و می خواستند آثار دیده شود.

در واقع موضوع اقتصاد هنر در آن روزگار دغدغه موسسان گالری آپادانا نبود، اما امروز اقتصاد هنر و فروش آثار هنری محور اصلی فعالیت گالری هاست. عمر آپادانا کوتاه بود و بعد از یک سال و نیم تعطیل شد. گالری های استتیک مارکو گریگوریان، کبود پرویز تناولی و گیلگمش هانیبال الخاص پس از آپادانا تاسیس شدند، اما آنها هم چندان پایدار نبودند. گالری داری در ایران به مرور ثبات بیشتری پیدا کرد و گالری ها هر چند معدود، اما سال ها به نمایش آثار هنرمندان پرداختند. هنرمندان بسیاری از مسیر همین گالری ها به جامعه معرفی شدند، اما هنوز اقتصاد هنر و فروش آثار هنری محور اصلی فعالیت گالری ها نبود و گالری بیشتر محلی برای نمایش آثار بود. مهم ترین نمونه این نوع گالری ها، گالری سیحون بود که سال 1345 تاسیس شد و اکنون نزدیک به نیم قرن سابقه دارد و در معرفی هنرمندان و آثارشان نقش موثری داشت.