در حدیث معراج آمده است که خداوند فرمود: «یا احمد! آیا می دانی میراث روزه چیست؟ عرض کرد: نه فرمود: میراث روزه کم خوراکی و کم گویی است.

سپس فرمود: سکوت باعث حکمت می شود، و حکمت باعث معرفت، و معرفت باعث یقین است، و چون بنده به مرتبه یقین برسد، باکی ندارد که (روزگار) چگونه بر او می گذرد؟ به سختی یا به آسانی؟ برای او تفاوتی ندارد، و این مقام صاحبان رضا است، و هرکس به رضای من عمل کند، به خصلت ملازم حال او خواهد بود: اول: شکری که آلوده به جهل و نادانی نباشد. دوم: ذکری که فراموشی در آن راه نیابد. سوم: دوستی که محبت مخلوقات را بر محبت من ترجیح نمی دهد. (1)