سیاست های جمعیتی متاسفانه در کشورما درسال هایی مورد غفلت قرار گرفت و به رغم این که از سال 90- 89 سیاست های قبلی که برمبنای کاهش جمعیت بود نقض و قرار شد شعار دو بچه کافی است کنار گذاشته شود و ما به سمت افزایش جمعیت برویم، اما درحال حاضرکه بیش از 6 سال از تغییر این سیاست ها و 4 سال از ابلاغ سیاست های جمعیتی از سوی رهبر معظم انقلاب می گذرد، تغییر قابل توجهی در زمینه جمعیت کشور حس نمی شود و همان قانون تنظیم خانواده ای که در سال های ابتدایی دهه 70 در مجلس تنظیم شد و حقوق فرزند سوم به بعد در آن به رسمیت شناخته نمی شد، هنوز مبنای عملکرد قانونی در کشور ماست و ما همچنان در همان شرایط قرار داریم.

اما نکته این جاست که باوجود این شرایط، ما همچنان مردم را به فرزندآوری تشویق می کنیم، درحالی که در قوانین مان، حقوق فرزند سوم به بعد را به رسمیت نمی شناسیم و این موضوع، در کشوری که قرار است سیاست های جمعیتی اش بیشتر به سمت افزایش جمعیت باشد، عجیب است! بجز این موضوع که بیشتر حالت منع کننده دارد، سیاست های تشویقی فرزندآوری و افزایش جمعیت هم در کشور ما بخوبی اجرا نمی شود.

در حالی که متولیان امور جمعیتی در کشورهای دیگر دنیا وقتی متوجه شدند شرایط جمعیتی شان در حالت بحرانی و خاص قرار دارد، قانون های تشویقی و کمکی ای را در نظر گرفتند که در نهایت منجر به بالارفتن آمار موالید در کشورشان شد. برای مثال در کشور فرانسه برای زنان شاغل، سه سال مرخصی با حقوق و با ضمانت بازگشت به کار در نظر گرفتند که ما این موضوع را می توانیم با شرایط مرخصی زایمان در کشور خودمان مقایسه کنیم که حدود شش ماه است و ضمانتی هم برای برگشت مادر به شغل قبلی اش وجود ندارد یا در طرح تشویقی دیگری در کشور آلمان به پدربزرگ ها و مادربزرگ هایی که توان و تمایل نگهداری از نوه هایشان را دارند، اما هنوز مشغول کارند، مرخصی با حقوق می دهند و با این سیاست تشویقی، از یک طرف نیروی جوان را در محیط کار نگه می دارند و از طرف دیگر، جمعیت کشورشان را بالا می برند. به این ترتیب در بیشتر کشورهای اروپایی، متولیان امر جمعیت با لغو سیاست های کنترل جمعیت، به دنبال مشوق هایی برای افزایش جمعیت خود هستند تا هرم سنی رو به پیری گرایش پیدا نکند.