شرکت های اروپایی علاقه مند به حضور درایران هستند و در این موضوع هیچ شکی نیست و نباید در مورد آن تردید کرد. اروپایی ها بیش از هر زمان دیگری در تلاش برای بقا در ایران هستند و برگزاری نشست هایی همچون نشست اقتصادی بروکسل خود نشان دهنده میزان تلاش اروپایی ها برای بقا در ایران است. اما نکته مهم این است که آنها (شرکت های اروپایی) با چه روشی و چگونه بدون ضربه خوردن از تحریم های امریکا بقای خود درایران را تضمین کنند. به همین جهت اروپایی ها که در صورت همکاری شرکت های بزرگ شان مشمول تحریم های امریکا می شوند برای تضمین بقای خود به فکر تقسیم فعالیت های اقتصادی شان با ایران در قالب شرکت های کوچک به جای شرکت های بزرگ هستند. ناگفته پیداست که در حال حاضر اروپایی ها درگیر بحران های اقتصادی داخلی هستند که در صورت ماندگاری در ایران می توانند کمی خود را نسبت به تشدید بحران ها ایمن کنند.

با توجه به اینکه بازار ایران نسبت به بازارهای کشورهای آفریقایی نقدتر است پس تولید و همکاری در ایران با در نظر گرفتن پیش فرض های نقدشوندگی همکاری و همچنین دسترسی به بازار خاورمیانه جذابیت بیشتری دارد و آنها را مجاب می کند تا بیشتر به دنبال راه حل باشند. برگزاری نشست های اینچنینی در اتحادیه اروپا نشان می دهد که اروپایی ها در حال درس گرفتن از موقعیت تحریم های قبلی هستند و نمی خواهند در شرایط جدید تجربه قبلی را تکرار کرده و بازار را دو دستی به کشورهایی همچون چین واگذار کنند: اتفاقی که با ترک اروپایی ها در سال های تحریم قبلی روی داد. بقای اروپایی ها در ایران هرچند که به نفع اقتصاد ایران است اما نباید نادیده بگیریم که می تواند اقتصاد در شرف بحران اروپایی ها را نیز به آرامش برساند.