در طول سال های معلمی ام اخبار تلخ کم نشنیده ام اما هتک حرمت اخیر دانش آموزان ناگوارترین خبر این سال ها بود، چه از باب صدمه ای که بر دانش آموزان و خانواده های مهربان شان وارد شده و چه از جهت آسیبی که به شان و جایگاه معلمی وارد شده است.

جامعه معلمی اما به طریق اولی اندوهناک و غمگین است. فردی که تمام عمر خود را در کنار تمام مضایق و سختی های شغل معلمی صرف تربیت فرزندان این مرز و بوم می کند، زمانی که این دست خبر ها را می شنود دو چندان غصه دار می شود. اندوهگین آینده فرزندانی که توسط فردی بیمار آسیب می بینند. نگران اعتماد لکه دار شده چندصدساله یک جامعه می شود. نگران نگاه های پراضطراب خانواده هایی که از فردا فرزند خودشان را تحویل مدرسه می دهند. معلم بیشتر از همه نگران می شود، زیرا که او چون پیامبران غصه دار مردم و آینده فرزندان ایشان است.