همان گونه که تو می اندیشی و می نگری آنها نیز فکر کردند و دیدند، تا اینکه سرانجام این دو کار این بود که به غایت خویشتنداری و نهایت انجام تکلیف و وظیفه خود رسیدند. پس اگر نفس تو از طریق آنان سرباز زد و نخواست همان سان که آنان اندیشیدند و دیدند، بنگرد و بیندیشد و در این دو یقین کند، تو او را به متابعت مجبور کن و خواهان همین روش پسندیده باش. البته با تحصیل و تعلیم و دانایی، آن را بطلب و در سخنان درهم و شبهه آمیز خود را رها مساز، تا ناگزیر به مشاجره و منازعه شوی و پیش از آنکه پا بر این راه گذاری، از پروردگار یاری بخواه و برای کسب موفقیت و اجتناب از هر بدی یا سخنی که به باطل آمیخته باشد یا به ضلالت گمراهیت کشاند، تنها به خداوند مهربان پناه ببر و رو بسوی او آور.

آن گاه پس از اینکه مطمئن شدی که دلت صاف و پاک گشته و فروتن و فرمانبردار شده و تمرکز فکر و اندیشه یافته ای و مقصدت تنها در این راهست در آنچه من به تو سفارش و توصیه می کنم، به دقت اندیشه کن. اما اگر آنچه را که خواهانی، از تمرکز فکر و پاکی دل از پلیدی ها به دست نیاوردی، بدان که در این حال به کور اشتری می مانی که در ورطه های وهمناک و دره های تنگ و تاریک فروافتاده است. چنین کسی که به راه اشتباه رود و خطا کند، هرگز خواهان دین و آیین نیست و شبهات را با یقین می آمیزد. برای چنین کسی دست برداشتن و درنگ کردن در راه خود به صلاح نزدیک تر است.