با کمی دقت در محیط انسانی پیرامون، آنچه به طور مشهود خودنمایی می کند، این است که بسیاری از بزرگسالان از مسئولیت پذیری در ابعاد گوناگون خود، درک کامل و صحیحی ندارند. در واقع، بخش عمده ای از جوانان و بزرگسالان، افراد مسئولیت پذیری نیستند؛ چه در قبال خود و چه در قبال دیگران. همانند دیگر صفات موردنیاز برای داشتن یک زندگی فردی و اجتماعی موفق و ثمربخش، جایگاه آموزش و نهادینه سازی این صفت مهم و ضروری نیز دوره اوان کودکی است؛ آموزش مسئولیت پذیری یکی از وظایف ذاتی والدین است و باید از همان سال های اولیه کودکی در برنامه تربیتی آنان قرار گیرد. بی شک اگر کودکان از اوان کودکی آموزش ببینند، بزرگسالانی مسئول