سیاست به طور عام و دیپلماسی به طور خاص مهم ترین ابزاری که در اختیار دارد مذاکره است. اگر مذاکره را به مثابه «ابزار» تلقی کنیم به هیچ روی در سیاست و دیپلماسی گزیر و گریزی از این ابزار نیست. نقطه انحراف در کاربرد این ابزار خلط معنای آن با «معامله» و «مرابطه» است. به عبارت دیگر نباید مذاکره را با مرابطه اشتباه گرفت و این بار معنایی را بی جهت بر آن تحمیل کرد. در حقیقت در عالم سیاست (همچنان که در تجارت) مذاکره آغاز می شود که به معامله و سپس مرابطه بر اساس آن معامله بینجامد و ای بسا که در این مسیر ابزار مذاکره به صددرصد موفقیت نینجامد. دیپلمات ها مذاکره می کنند که دولت ها معامله کنند تا ملت ها با