محمد محب خدایی، معاون گردشگری هم درباره حضور ایران در بازار تبلیغاتی جام جهانی نظرات جالبی دارد. او می گوید: «در جام جهانی همه روی یک موضوع متمرکزند.

درست است که جماعتی در آن کشور برای حضور در رویدادی جهانی جمع شده اند و می توان از این فرصت برای تبلیغ ایران استفاده کرد، اما هزینه تبلیغات خیلی بالا بود.

هرچند ما برای ورود به جریان تبلیغاتی در جام جهانی تا یک حدی پیش رفتیم، ولی با توجه به شرایط کشور نمی توانستیم این حجم هزینه را انجام دهیم. در رویدادی چون جام جهانی، سازمان ها نباید به جای هم عمل کنند و فقط باید فصل مشترک برای همکاری ها بدرستی تعریف شود، باید توجه کنیم ما در خیلی از بخش ها با بسیاری از سازمان ها، وزارتخانه ها و نهادها فصل مشترک داریم و منطقی نیست که به جای هم عمل کنیم، خیلی هنر کنیم شرایط فصل مشترک را خوب تعریف کنیم.» البته ناگفته نماند که اگرچه بهانه اصلی برای توجیه این غیبت و رها کردن امور تبلیغاتی، صرفا بودجه اندک سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بوده که در حالت عادی هم کفاف هیچ فعالیت تبلیغاتی را نمی دهد، اما از همان جام 2006 آلمان درباره اشتباه های تبلیغاتی و انحراف در هزینه های رویدادهایی مثل جام جهانی و سلیقه مخاطبان حاضر در آن که تبلیغاتی همسنگ با طیف خودش را می طلبد، پژوهش ها شده بود و انتظار می رفت برای تکرار آن، دیگر آن مسیر طی نشود.