پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از موادی طبیعی و دوستدار محیط زیست، نانوکامپوزیتی ساخته اند که می تواند منجر به تثبیت فلزات سنگین در خاک شده و از انتشار آنها و ایجاد آلودگی در آب های زیرزمینی جلوگیری کند. به گزارش جام جم و به نقل از ستاد ویژه فناوری نانو، این نانوکامپوزیت همچنین به دلیل داشتن ریزمغذی های مورد نیاز گیاهان، می تواند به عنوان کود نیز به کار رفته و منجر به حاصلخیزی خاک های آلوده شود.

به گفته هدی عرب یارمحمدی، دانش آموخته دکتری مهندسی فرآوری مواد معدنی از دانشگاه تربیت مدرس، در این پژوهش اثر یک نانوافزودنی اصلاح شده در تثبیت آلاینده های معدنی در خاک بررسی شده است. نتایج این پژوهش نشان داده که نانوکامپوزیت سنتز شده، قابلیت چشمگیری در بی تحرک سازی فلزات و جلوگیری از انتشار آنها در محیط دارد.

شایان ذکر است از آنجا که برای پیش بینی عملکرد هر ماده اصلاح کننده ساده ترین روش، استفاده از مدل های ژئوشیمیایی نظیر HP است؛ در این تحقیق نیز امکان این پیش بینی بررسی و نتایج آن با نتایج آزمایشگاهی صحت سنجی شده است.

عرب یارمحمدی معتقد است که جلوگیری از انتشار فلزات در خاک و ورود آنها به آب های زیرزمینی بزرگ ترین اثر این افزودنی خواهد بود. همچنین قابلیت استفاده از شبیه ساز HP سرعت پیش بینی مهندسی عملکرد ماده را در خاک های آلوده افزایش خواهد داد.

وی در معرفی اجزای تشکیل دهنده این نانوکامپوزیت عنوان کرد: «در سال های اخیر، بیوچار به عنوان یک ماده افزودنی ارزان قیمت برای تثبیت فلزات سنگین در خاک پیشنهاد شده است. به همین دلیل در این طرح نیز نانوکامپوزیتی با پایه اصلی متشکل از بیوچار طراحی شده است. اغلب جاذب های صنعتی که عملکرد چشمگیر دارند، در صورت تجزیه در محیط، اجزای خطرناکی تولید می کنند، اما اجزای تشکیل دهنده این نانوکامپوزیت، کیتوسان، نانورس و بیوچار هستند که هر سه طبیعی و دوستدار محیط زیست هستند. در کنار آن به دلیل ماهیت بیوچار بودن، به تقویت خاک و حاصلخیزی آن کمک خواهند کرد.»