نیکلای واسیلیویچ گوگول، به حق، یکی از ژرف اندیش ترین نویسندگان منتقد به شمار می آید و نوشته هایش در عین سادگی، راوی ظرایف و نکات عمیق انسانی هستند. او با تبحری خارق العاده، کالبد خشک و تلخ واقعیات را صیقل داده و آنها را الهام بخش طنزی گزنده می کند. در میان آثار ماندگار او، داستان «شنل»، یکی از غنی ترین و تاثیرگذارترین آنهاست.

شخصیت اصلی داستان «شنل»، مردی ست میان سال، کارمند ساده یکی از ادارات و چنان راکد و یکنواخت که در آغاز داستان، به سختی می توان کوچک ترین نقشی برای او متصور شد. چنین است که وی مانند خیل کثیری از جامعه، سراشیبی رکود روزگار را در سکوت می پیماید. داستان با او پیش می رود، تا آن که درمی یابد شنل کهنه و مندرسش دیگر از او در برابر سرمای طاقت فرسا و تازیانه بادهای زمستانی محافظت نمی کند و چنان پوسیده، که توان سوزن خوردن و وصله را نیز ندارد.