چهار سال قبل در همین روزنامه اعتماد در زمان برگزاری بازی های جام جهانی فوتبال 2014 برزیل، یادداشتی توام با ذوق و شیفتگی در مورد تیم محبوبم آلمان و بازی های حساب شده و مربی کارکشته اش «یوآخیم لو» نوشتم. آن موقع هم اوضاع فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه خیلی روبه راه نبود، ولی واقعیتش دل و دماغ بیشتری داشتیم. اگر برحسب علاقه مان فیلم یا بازی فوتبالی را تماشا می کردیم، حواس مان چهارچشمی بهش بود و افکارمان تحت آن شرایط با مسایل دیگر خراب نمی شد. اما پریشب که بازی آلمان و سوئد در این دوره از جام جهانی روسیه را دیدم، نه آلمان آن تیم چهار سال قبل بود و نه من روحیه و شوق و ذوق گذشته را داشتم.