50 سال پیش در آگوست 1968، دانشگاه هاروارد در گزارشی تعریف جدیدی از مرگ بر اساس شاخه های کارکرد عصبی ارائه داد. تا قبل از آن مرگ به توقف جریان خون (یا کارکرد قلب) و تنفس اطلاق می شد. مولفان در این گزارش، تحت رهبری متخصص بیهوشی به نام «هنری بیچر» تاکید کردند که هدف این گزارش تعریف جدیدی از مرگ بر اساس اغمای غیرقابل برگشت است.

پیشرفت در مراقبت های ویژه در دهه 1950 این امکان را به پزشکان می داد تا بیمارانی را که هیچ فعالیت عصبی و شناختی نداشتند تا مدتی با دستگاه تنفس مصنوعی به ظاهر زنده نگه دارند، درحالی که تنها قلب و ریه آنها مشغول به کار بود، ولی آیا این نوع حیات ارزشمند بود؟ از طرف دیگر