حراج تهران با همه حواشی اش برگزار شد اما نکته مهمی که نمی توان در بحث حراج و فروش آثار هنری از آن غافل شد، نقدینگی های سرگردان در کشور است که در بخش مسکن و ارز و طلا وارد می شود و در بیشتر موارد با زندگی روزمره مردم سر و کار دارد. شکی نیست که با برنامه ریزی درست، همین نقدینگی می تواند وارد بازار هنر شود و درعین حال که موجب رونق بازار هنر می شود، از التهابی که بازار مسکن یا ارز در جامعه ایجاد می کند، بکاهد. در این راستا مجلس می تواند با تصویب طرح تشویقی و برداشت مالیات برای شرکت های بزرگ، آنها را تشویق به خرید آثار هنری کند. این مساله از این جنبه پر اهمیت است که بالا بودن قیمت آثار هنرمندان برجسته ایرانی در داخل کشور موجب تشویق سرمایه گذاران خارجی برای خرید این آثار در بازارهای جهانی می شود و آنها اطمینان پیدا می کنند که می توانند آثار خریداری شده از هنرمندان ایرانی را به قیمتی بالاتر در بازار ایران بفروشند. این امر خود نشان می دهد که حراج تهران تا چه اندازه می تواند کمک کننده و پشتوانه حضور هنرمندان و آثار ایرانی در حراجی های خارج از کشور همچون بونامز، کریستیز، ساتبیز و... باشد. همچنین از این نکته نباید غفلت کرد که فروش آثار هنری علاوه بر وارد کردن ارز و پول به کشور، یک حرکت فرهنگی است و موجب می شود که جهان بینی و فرهنگ ما را انتقال دهد، کاری که با هیچ بازار و حرکت اقتصادی دیگری امکان پذیر نیست.