تمام بازی فرانسه آرژانتین را با یاد او نگاه کردم. بهترین مفسر تاریخ فوتبال ایران. وقتی فوتبال فرانسه را تحلیل می کرد حیرت می کردی از این همه عمق گرایی، از این همه جامعه شناسی لذیذش. اگر او در جام جهانی مکزیک، به عنوان یکی از پنج فوتبال شناس برتر جهان انتخاب شد، ما این روزها در انحطاط و سطحی گرایی غریبی در رسانه های فوتبالی مان مواجه هستیم. از آن همه آدمی که عازم روسیه شدند یک تحلیل حسابی نخوانده ایم؛ تحلیلی که آدم را تکان بدهد و برای آیندگان مرجع شود. اینجا همه چیز در سطح می گذرد. در رمانتیک گرایی تهوع آوری که همه چیز کودکانه می نماید. رفتند، خوردند، جیغ زدند و برگشتند. حتی یک «گزارش قصه» دلپذیر یا مقاله ای دیالکتیک گرا از این جام جهانی نخوانده ایم و هنوز جای خالی آقای د.اسداللهی، توی چشم می زند.