وقتی می خواهی در جاده های دور و دراز شمال، بلال و یک کاسه آش بخری یا کمی خستگی در کنی و کنار فلان جاده یک قوطی سوهان و گز بگیری و با لیوانی چای بنوشی، یا زیراندازت را پهن کنی زیر فلان درخت، کنار بهمان رود و گرد راه از تن بگیری، ساقی ها همان نزدیکی اند. بعضی ها زیرگوش مردم می گویند مواد، مواد، بعضی مردم هم پای بساط ها می گویند مواد، مواد. پیوند مصرف کننده های موادمخدر و ساقی ها به همین شکل در جاده ها و راه ها جوش می خورد و می شود سبک خاصی از فروشندگی مواد در کشور. قرار شد نام و نشانش پیش خودمان بماند و اسمی از پاتوقش نبریم، درعوض او هم همه چیز را بگوید و رو راست باشد.