(بدان ای سالک راه خدا!) مگر خداوند که رب العالمین است و تربیت او جهان شمول است، تربیتش جلوه رحمت نیست، مگر رحمت و تربیت بدون عنایت و الطاف، جهان شمول می شود. پس آنچه و آن کس که مورد عنایات و الطاف و محبت های الهی است، چرا مورد محبت ما نباشد؟ و اگر نباشد این نقصی نیست بر ما! و کوتاه بینی و کوتاه نظری نیست؟(1)