فاصله دهلران تا شوش 170 کیلومتر بود. همراهان زردقناری، حالی شبیه زائرین مدینه النبی داشتند که معمولا از شوق زیارت، یا بی قرارند و در خود فرورفته و یا به اطراف خیره اند. شوش، مدینه اهل قافله بود و حضرت دانیال، نبی آن.

لحظاتی که فضای مینی بوس، از سکوت هم سفران سنگین می شد، پی می بردی که در خود، زمزمه ای دارند. توی مسیر، مناطق عملیاتی دیگری مانند «موسیان» و «عین خوش» هم بودند، اما قرار بازدید آنجاها را نداشتیم. بی تردید از بین همر اهان، آقای نجار مایل بود که این دو منطقه و جایی مثل «سبزآب» را ببیند و خاطراتش را زنده کند. در جنگ به همراه یکی از دوستان مشترک، بیش از یک سال در این منطقه بود