صبح روز دوشنبه سوم مرداد 1379 آقای محمود دولت آبادی به من تلفن کرد و با صدایی گرفته و غمگین گفت: «شاملو تمام کرد» و از من خواست که عصر همان روز به منزل او بروم. دولت آبادی عضو هیئت دبیران کانون بود و من صندوق دار کانون. عصر آن روز علاوه بر دبیران کانون، تعدادی از دوستان و نزدیکان شاملو در منزل دولت آبادی جمع شدند تا برای تشییع جنازه و خاک سپاری شاعر بزرگ ایران تصمیم گیری و برنامه ریزی کنند. در این که مراسم چگونه و کجا برگزار شود، اختلاف نظر وجود داشت. وزیر ارشاد وقت پیشنهاداتی داشت که اکثریت حاضران در آن جلسه با آن مخالف بودند و بر استقلال مراسم تشییع جنازه و خاک سپاری شاملو چنان که خواسته او