در عصری زندگی می کنیم که علی رغم شلوغی دور و برمان، به اشکال مختلف احساس تنهایی می کنیم.

بی گمان در هیچ عصری انسان ها اینگونه تنهایی را تجربه نکرده اند هر کدام از ما، به ظاهر در جمع زندگی می کنیم اما، یک دیوار شیشه ای به دور خود کشیده و اسیر سلول انفرادی هستیم که ناخواسته بنا کرده ایم، حفظ حریم خصوصی یکی از پیامدهای آشکار و مثبت مدرنیته بوده، اما افراط در ارزش دادن به حریم خصوصی که با خودمحوری انسان امروزی درهم آمیخته، زمینه تنهایی انسان را بیش از پیش فراهم ساخته است به گفته ماکس وبر ما جهان اطرف مان را می سازیم و به ناگاه این واقعیت عینی آنچنان بر ما تحمیل می شود که گویی قفس آهنینی است که ما خود را در آن گرفتار می بینیم.