هنوز بازتاب های دیدار پمپئو با ایرانیان داخل آمریکا ادامه دارد و تحلیل و سوال درباره این دیدار از سوی کاربران مطرح می شود. یکی از کاربران نوشته است: «در دیدار #پمپئو با ایرانیان ساکن آمریکا نشانه ای از #ایران پیدا نکردم، خبری از #پرچم_ایران نبود، حتی نشانه هایی از تاریخ 2500 ساله افتخارآمیز ایران هم نبود. پشت سخنران دو پرچم آمریکاست و دورتادور سالن پر از رنگ های پرچم آمریکا، پس چطوری شد Supporting Iranian Voices؟»

هرچند به نوشته یکی از کاربران «کار مهمانان #پمپئو تازگی ندارد و به روایت #شاهنامه در اساطیر هم گروهی سوی تازیان برگرفتند راه شنیدند کانجا یکی مهتر است/ پر از هول شاه اژدها پیکر است/ سواران ایران همه شاه جوی/ نهادند یکسر به ضحاک روی/ به شاهی بر او آفرین خواندند/ ورا شاه ایران زمین خواندند»، اما دیگری رویکرد همیشگی ایرانیان را یادآوری کرده است: «ما ایرانیان بر سر مسائل ایران با هم اختلاف سلیقه و دیدگاه داریم، ولی با دولت خارجی بر سر وطنمان ایران اختلاف منافع داریم». هرچقدر هم حافظه تاریخی مردم ایران ضعیف باشد، اما رفتار آمریکا فراموش نشدنی است و به نوشته یک کاربر شبکه اجتماعی «به سرنوشت کشورهایی که آمریکا به آنها لشکر کشید، نگاه کنید! حتی مردم یکی از آن کشورها روی خوش ندیدند و طعم آزادی و آرامش را نچشیدند» و دیگری البته این سخن ابراهیم یزدی را یادآوری کرده است: «در کوله بار سربازان آمریکایی دموکراسی پیدا نمی شود». شاید مرور دوباره این واکنش ها نکته ای را که به دلایل بسیار فساد و مسائل مالی فراموش شده است به یاد آورد: «همه سر به سر تن به کشتن دهیم، از آن به که کشور به دشمن دهیم».