این روزها مناسبات جامعه ما با جوانان بحث انگیز شده است و جوانان امروز «ابژه ای» برای بزرگان رسمی این جامعه شده اند. گویی ما هنوز تولد «سوژه ایرانی» را باور نکرده ایم و مرتب جوانی را که خود می تواند راه حل باشد به «مسئله» بدل می کنیم. مرتب اعمال آنان را ارزیابی کرده و برچسب های خودمان را به آنان می زنیم؛ اینکه دینداری در آنان تضعیف شده است، مدرک گرا هستند، بحران هویت دارند و در کل در وضعیت نابهنجاری به سر می برند. با همین قضاوت برای جوانان سیاست گذاری می کنیم و هیچ اعتنایی به خواسته های آنان نداریم و گویی نگاه سراسربین حکومت همه چیز را درخصوص آنان می بیند و کنترل می کند.