محمدبن ابراهیم بن اسحاق طالقانی می گوید: ابوسعید حسن بن علی العدوانی از هیثم بن عبدالله رمانی نقل کرده که وی گفت: از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) سوال کرده و محضرش عرضه داشتم: بفرمایید چرا علی بن ابی طالب (ع) مدت بیست و پنج سال بعد از نبی اکرم (ص) با دشمنانش نجنگید، ولی پس از آن در ایام خلافت و ولایتش با آنها به جنگ پرداخت؟

حضرت فرمود: به خاطر آنکه حضرتش به رسول خدا(ص) اقتداء نمود (یعنی همان کاری را کرد که پیامبر (ص) انجام داد). زیرا نبی اکرم(ص) بعد از نبوت، سیزده سال در مکه و نوزده ماه در مدینه، جهاد با مشرکین را به خاطر کمبود اعوان و قلت یاران ترک نمودند و علی (ع) نیز به خاطر فقدان افراد کافی، مجاهدت و مبارزه با دشمنان را ترک نمودند. پس همان طوری که به خاطر ترک مجاهدت سیزده ساله در مکه و نوزده ماهه در مدینه، نبوت حضرت خاتم (ص) باطل نمی شود، عینا ترک جهاد بیست و پنج ساله امیرالمومنین علی (ع) سبب بطلان امامت حضرتش نمی گردد، چه آنکه علت ترک جهاد در هر دو مورد یکی می باشد. (1)