این روزها که عده ای به اصطلاح از خدا بی خبر با بالا بردن قیمت ارز و سکه و به تبع آن گرانی اجناس مورد نیاز، با اعصاب و روان مردم بازی می کنند، تنها چیزی که می تواند کمی آراممان کند، پناه بردن به خدا، مناجات نامه و ادبیات کهن است. درست مثل روزهای ماه رمضان که برای طاقت آوردن و تحمل گرسنگی و تشنگی منتظر اذان می مانیم و مناجات نامه قبل اذان انگار آبی است بر عطش روزه! آنجایی که صدایی که انگار از اوج آسمان می آید و یکی از بهترین غزل های حضرت مولانا را نجوا می کند: این دهان بستی، دهانی باز شد / تا خورنده لقمه های راز شد... چند خوردی چرب و شیرین از طعام / امتحان کن چند روزی در صیام.../ چند شب ها خواب را گشتی اسیر / یک شبی بیدار شو، دولت بگیر