این همه مدارا با دعوت کننده به براندازی!
بیشتر از اینکه از رفتار و سخنان چند روز اخیر محمود احمدینژاد تعجب کنم، تعجبم از صبر و بردباری نظام و حاکمیت در برابر حرکات ایشان است. واقعا نمیدانم که چرا باید تا این حد با ایشان مدارا شود و آنچنان میدان مانوری برایش مهیا شود تا چنین حرفهایی را نسبت به اصل نظام، جامعه و دولت مطرح کند. چگونه می شود که نهادهای حاکمیت اینقدر در برابر ایشان صبور هستند؟ اگر چنین حرفهایی را آقای خاتمی مطرح میکرد یا آقایان موسوی و کروبی عنوان کنند، نظام میتواند تحمل کند؟ از این شبیهتر به مبارزه با نظام جمهوری اسلامی و اصل ولایت فقیه و مردمسالاری کجا میتوانیم پیدا کنیم؟ صحبتهایی که از سوی رئیس دولتهای نهم و دهم مطرح شد، دعوت به فرو پاشاندن نظام است. اینکه او از روسای سه قوه بخواهد از شغل خود استعفا دهند و به نظر خود همه قوای سهگانه را شریک در وضعیت فعلی می داند و میگوید که باید کنار بروید، به چه معناست؟ غیر از این است که قصد دعوت به ناآرامی و تفرقه و تشتت بین مهم ترین ارکان نظام را دارد؟ دلیل مدارا در این حد با ایشان و مقایسه رفتار نظام با ایشان نسبت به سایر افرادی که در محدودیت به سر میبرند، سوالی است که همه ملت آن را مطرح می کنند و نباید هم بیپاسخ بماند. البته بر کسی پوشیده نیست که هدف آقای احمدی نژاد از چنین رفتارهایی، چنگ انداختن دوباره به قدرت و به دست گرفتن دوباره مدیریت کشور است، اما او مسیر را اشتباه رفته است.
آقای احمدی نژاد قبلا حامیانی داشته و امروزه هم می بینیم که همان ها در برابر همه حرکات او سکوت پیشه کرده اند. حتی در آن زمانی که 11 روز در برابر ولایت فقیه مقاومت کرد و خانهنشینی را برگزید و همچنین ماجراهایی که در دوران ریاست دولت ایشان در مجلس اتفاق افتاد، تنها کاری که توانستند انجام دهند، سکوت در برابر اقدامات او بود.فکر نمی کنم دعوت به مبارزه با اصل نظام برای از هم پاشاندن ولایت فقیه، چیزی غیر از صحبتهای روزهای گذشته محمود احمدینژاد باشد. اما آیا باز هم علما بزرگان و مراجع می خواهند سکوت کنند؟