ما ایرانی ها در طول تاریخ خود تجربیات مختلفی از استعمار و دخالت های بیگانگان در ذهن خود داریم.

روزی اسکندر مقدونی و روزی چنگیز مغول. بعدتر هم که پرتغالی ها و از نیمه قرن بیستم به این سو هم که آمریکایی ها هر روز کاری به کارمان دارند اما تقریبا می توان گفت احتمالا هیچ کدام به اندازه انگلستان در خاطره جمعی ما نماد استعمار، فریب و البته خیانت و فریب نبوده است.

تقریبا درهر واقعه ای که لطمه ای به ایران وارد شده می توان رد پایی از بریتانیا مشاهده کرد، آن روز که با اشغال جزیره خارک باعث شدند هرات از دامن کشورمان جدا شود، روزی که با قراردادهای رویتر و وثوق الدوله خواستند ثروت ملی را به تاراج