علی اکبر ناطق نوری، مسئول پرونده گروهک فرقان در سال های ابتدایی انقلاب معتقد است که مرحوم اسدالله لاجوردی هم جاذبه داشته و هم دافعه.

ناطق نوری که خود عامل انتخاب لاجوردی به عنوان دادستان پرونده گروهک فرقان بوده، در گفت وگو با مهر گفت: شهید لاجوردی یک بازاری و کاسب بود و به تعبیر خودش لچک فروش بود، اما هیچ وقت ادعایی نداشت اما من مطلع بودم و می دانستم کسی که اهل تحقیق و مطالعه است و از پیش از انقلاب در زندان با جریان های انحرافی مثل توده ای ها و مجاهدین خلق به بحث و مناظره می پرداخته، مرحوم لاجوردی است. ایشان از قدرت بیان و حضور ذهن خوبی برخوردار بود. شما این ویژگی ها را اضافه کنید به عنصر شجاعت و صراحتی که شهید لاجوردی داشت و از او یک انسان اهل تحقیق، اهل مناظره و مصمم می ساخت.

وی ادامه داد: ما برای اعدام فرقانی ها یک حکم کلی مطابق با فرمایش امام(ره) داشتیم. ایشان فرموده بودند که صرف عضویت در فرقان به منزله محاربه است، بنابراین من یک اجازه کلی داشتم که به همه اعضای فرقان حکم اعدام بدهم اما این اعتقاد من که باید مکتب فرقان را به پوچی برسانیم تا جلو زایش و رویش آن گرفته شود نه اینکه فقط افراد را از بین ببریم، موجب می شد که حکم نمی دادم و به آقای لاجوردی می گفتم که با اینها بحث کنید. این شهید بزرگوار هم گاهی شب تا صبح با حوصله تمام با تک تک آنها به بحث می نشست بدون اینکه بخوابد، واقعا با روش اقناعی خودش بسیاری از آنان را آگاه کرد. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: مرحوم لاجوردی هم جاذبه داشت و هم دافعه؛ سازشکار نبود، همین باعث دشمن زا بودن برای او می شد، کوتاه نمی آمد و توصیه هم نمی پذیرفت. همه این ویژگی ها دافعه ایجاد می کند. مثلا آقای منتظری رفتار خاصی داشت که با سلیقه آقای لاجوردی جور درنمی آمد. آقای لاجوردی معتقد بود اینها نمی توانند بفهمند که منافقین یعنی چه و چه کسانی! زیرا ساده دل هستند. آقا اسدالله قائل بود اینها ساده هستند و من نباید حرف آنها را گوش کنم. وقتی [آقای منتظری] چیزی می گفت، شهید لاجوردی نمی پذیرفت و این دشمن زا بود.