علم و معرفت در آموزه های اسلامی در چنان جایگاهی بلند از اهمیت و ارزش قرار دارد که نمی توان سخن از انسان و انسانیت گفت و علم را به عنوان بخشی از حقیقت انسانی ندید؛ چرا که آنچه حقیقت انسان را ساخته و به وی ارزش خلافت بخشیده است، همان علم اسمایی است که خداوند به او تعلیم داده است. از این رو، اگر کسی طلب علم نکند، گویی از حقیقت انسانیت بهره ای نبرده است.

از نظر اسلام، سعادت واقعی و حتی بهشت اخروی در سایه علم و معرفت تحصیل می شود؛ زیرا بهشتی که خداوند برای انسان فراهم آورده و در آن سعادت و آرامش و آسایش جاودانه تحقق می یابد، چیزی جز حقیقت خدایی شدن انسان نیست که جز به علم و معرفت و عبادت حاصل نمی شود.