در جبهه جنوب بودم که خبر شهادت آقای رضوی را شنیدم! او به غرب رفته بود تا برای اجرای عملیاتی که در پیش بود، منطقه را شناسایی کند و همانجا بر اثر اصابت ترکش شهید شد. یادم آمد که در بحث های جمعی یا اوقات فراغت بارها از پروردگار فیض شهادت را می خواست. گاهی هنگام غذا خوردن یا مرخصی و حتی موقع ورزش می گفت: «این آخرین باری است که اینجا هستم و با هم دیدار می کنیم، ان شاء الله شهید خواهم شد.»

بعضی وقت ها هم می گفت: «ترسم از این است که جنگ به پایان برسد؛ آن وقت چگونه به روی همسر و فرزندان و حتی والدین شهدایی نگاه کنم که عزیزان خود را ازدست داده اند و من زنده مانده ام!»