مردم یک جامعه وقتی کتاب می خوانند، چهره آن جامعه را عوض می کنند، یعنی به جامعه شان چهره می دهند. یک جامعه بی چهره را می شود در میان مردمی کشف کرد که در اتوبوس، در صف اتوبوس و در اتاق های انتظار و در انتظارهای بی اتاق منتظرند و به هم نگاه می کنند و از نگاه کردن به هم نه چیزی می گیرند و نه چیزی می دهند. جامعه ای که گروه منتظرانش به هم نگاه می کنند جامعه بی چهره ای است.