جوان ها کجای صحنه جا دارند؟ این سوال مهمی است، جوانان کجای صحنه موسیقی جا دارند؟ همه خیلی سریع پاسخ خواهند داد که گروه های موسیقی پاپ اغلب جوان هستند. در گروه های موسیقی ایرانی هم اصولا خواننده ها و نوازنده ها را جوانان تشکیل داده اند. در ارکسترها هم اغلب نوازنده ها جوانند و خلاصه روی صحنه موسیقی فرصت حضور و ابراز وجود دارند. کاملا حق با شماست. اما همین جوان ها توانایی دیگری هم دارند که طی این سال ها اغلب نادیده گرفته شده است. رهبری ارکستر موضوع مهمی است که باید از همین حالا که البته دیر هم شده به فکرش بود و برای آینده این موضوع برنامه ریزی کرد.

ما جوانان موفقی در عرصه رهبری ارکسترها داریم که پیش از این هم در فرصت های محدودی که در اختیارشان قرار گرفته، خودشان را نشان داده اند و توانسته اند روی صحنه بدرخشند. هر چند در مواردی هم رسانه ها بسیار سر و صدا کردند و آب را گل آلود، اما در نهایت آنها روی صحنه نشان دادند چه توانایی هایی دارند و می توانند چه قدم های بزرگی را بردارند.

سهراب کاشف، مهدی وجدانی، آرش گوران و چند نام دیگر همگی از چهره های مستعد و با دانشی هستند که می توانند لااقل به عنوان رهبر مهمان، سکاندار ارکسترهای کشورمان شوند. می شود لابه لای رهبری پیشکسوتان فضایی هم برای جوان ها باز کرد و صحنه را فقط در اختیار پیرترها قرار نداد. هر چند آنها تجربه و اعتبار دارند، اما جوان ترها هم باید همین جا با همین معدود ارکسترهای حرفه ای که داریم از همین حالا رهبری ارکستر را روی صحنه تمرین کنند و برای سال های آینده به رهبرانی زبده و حرفه ای تبدیل شوند.

هر چند حرمت بزرگ ترها و تواضع در برابر تجربه آنها همواره بر همه ما واجب است، اما دلیلی ندارد این اتفاقات ما را به فضای امروز برساند که می شود گفت در عرصه رهبری ارکستر تقریبا جایی برای جوان ها نیست و اجراها میان افراد پیشکسوت این عرصه دست به دست می شود و این چوب رهبری و صحنه به دست جوان ترها نمی رسد.

کاش این بزرگان خود پیشقدم می شدند و بعضی اجراهایی را که به آنها پیشنهاد می شود به چهره های جوان و مستعد این عرصه می سپردند و خود هم کنار آنها می ایستادند تا هم تجربه هایشان به نسل های بعدی منتقل شود و هم ارکسترها جان بگیرند.