همان طور که در بالا اشاره کردیم در شماره فردا به نمونه های آشکار و تلخ دیگری از تخریب آثار تاریخی و طبیعی در کشورمان اشاره خواهیم کرد، اما اینجا فقط مصداقی می آوریم از برخی برنامه ها که خیلی شیک و تمیز، با مجوزهای رسمی و تبلیغات فراوان و استقبال عموم و حضور چهره های هنری، ناخواسته و نادانسته سنگ بنای بی مهری و تخریب آثار تاریخی را بنیان می گذارد. کنسرت - نمایش «سی» که یک سال پیش درست در همین ماه مرداد، در کاخ سعدآباد اجرا شد را که یادتان هست؛ یک اثر موسیقایی - نمایشی که 25 شب اجرا داشت و هر شب حدود 4000 تماشاگر؛ برنامه ای که با حضور هنرمندان چهره موسیقی و تئاتر کشور از جمله همایون شجریان، سهراب پورناظری و بهرام رادان آماده و اجرا شد تا با اشاره به اسطوره های ایرانی و بهره گرفتن از شاهنامه، یادآور هرچه بیشتر فرهنگ و تمدن ایران زمین باشد. تا اینجای کار نه تنها هیچ انتقادی به اجرا وارد نیست، مردم هم از تولید و ارائه چنین اثری خوشحال بودند، تا آنجا که تصاویری از صحنه نورپردازی و بالا رفتن بهرام رادان از ستون های کاخ ملت سعدآباد رسانه ای شد و مثل همیشه فعالان و دلسوزان میراث فرهنگی تنها گروهی بودند که با دیدن تصاویر، خونشان به جوش آمد. کاخ سعدآباد یکی از بناهای تاریخی و ملی مهم در تهران است و مهم ترین اعتراض میراث دوستان به اجرای کنسرت سی این بود که وقتی آسیب زدن به آثار تاریخی از سوی چهره های سرشناس و هنرمندانی که برای مردم الگو هستند، می ا فتد، چه انتظاری می توان از مردم داشت و با الگوگیری های بعدی از کار چهره های سرشناس چه باید کرد؟!