درباره پرواز خیال و فکر شنیده و خوانده بودم اما بلندی گستره و ژرفای این پرواز را تا ساعت 16 دیروز نمی دانستم. دیروز در تاکسی نشسته بودم و به این فکر می کردم که نام ستونی که می خواهم شاید برای صفحه آخر «اعتماد» هر از چندگاهی بنویسم چه باشد. نمی دانم خیالم چگونه و از کدام مسیر به سوی دکتر مرتضی مردیها پرواز کرد و رفت و رفت تا روی کتاب «مبانی نقد فکر سیاسی» این – جامعه شناس نامدار ایران ایستاد. این کتاب را سال ها پیش خوانده بودم و از آن پس به درونمایه با شکوه و سرنوشت ساز یکی از زیربخش های کتاب که گیرا و دوست داشتنی بود می اندیشیدم. با شتاب به خانه که رسیدم کتاب را برداشتم و آن بخش را بازکردم.