پژوهش های اخیر نشان می دهد که سدسازی باعث شده سیلاب های خوزستان 58 تا 82 درصد کاهش یابد؛ این مساله نگرانی ها را از تخریب محیط زیست این استان و تشدید پدیده گرد و خاک بیشتر کرده است.

«احمدرضا لاهیجان زاده»، مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان در گفت و گو با ایرنا، یکی از تبعات سدسازی در خوزستان را جلوگیری از جاری شدن سیلاب در رودخانه ها دانست که خشک شدن تالاب ها، کاهش تثبیت خاک و تخریب جنگل ها و مراتع را در پی داشته و منجر به شکل گیری کانون های گرد و خاک در این استان شده است.

لاهیجان زاده توضیح داد: جلگه (دشت) زمین های هموار در منتهی الیه رودخانه ها هستند که از سیلاب ها شکل می گیرند. بنابراین فلسفه وجودی جلگه خوزستان رسوب گذاری سیلاب های 5 رودخانه بزرگ طی هزاران سال بوده و ماهیت وجودی خاک خوزستان با سیلاب عجین بوده است.

وی به تاثیر حذف سیلاب در شکل گیری کانون های فوق بحرانی شرق اهواز اشاره کرد و گفت: خاک خوزستان با سیلاب هایی که هر چند سال یکبار اتفاق می افتاد تثبیت می شد، به طور نمونه تا قبل از ساخت سد مارون، سیلاب های حوزه رودخانه جراحی، دشت شرق و جنوب شرق خوزستان از رامشیر تا تالاب شادگان را زیر آب می برد، که هم خاک منطقه تثبیت می شد و هم پوشش گیاهی مرتعی منطقه بواسطه سیلاب غنی بود، بنابراین با جلوگیری از جریان سیلاب ها و از دست رفتن منبع تغذیه کننده، مراتع نیز سال به سال فقیرتر شدند. با سدسازی های کارون نیز سیلاب های این رودخانه که از طریق «نهر مالح» دشت های اطراف را آبیاری می کرد از دست دادیم، به طوری که اکنون اوج کانون های گرد و غبار این منطقه در 2 سمت نهر مالح است که سال هاست آبی به آن وارد نشده است.