این نمایش که در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه رفت، به گمانم دلالتی بدیعی بود که سودای بازنمایی روزمره ترین مسائل انسانی جهان ما را داشت. شاید دغدغه های آن در نگاه نخست بسیار شخصی به نظر برسند، اما در میان افراد بسیاری مشترکند. پیش از هرچیز «گزارش...» را باید ذیل عنوان تئاتر حرکت یا رقص جای دهم و همچنین اظهار دارم که مایلم با روشی گذشته نگرانه اشاره ای کنم به بحثی نظری در تمایز میان تئاتر و غیرتئاتر: در بوطیقا، ارسطو با رویکردی به زعم خود بنیان شکنانه تراژدی را نه بازنمایی مردمان، بلکه بازنمایی کردار مردمان می داند. این کردار اموری کلی اند؛ همان ها که کنه رفتار آدمیانند و مردمان به آنها دچار