لیلی عشقی در کتاب «زمانی میان زمان ها: امام، شیعه و ایران» به تبیین انقلاب اسلامی ایران از منظر پدیدارشناسی معنوی هانری کربن پرداخته است و حادثه انقلاب را به مثابه حادثه ای عرفانی تحلیل می کند.

به زعم عشقی انقلاب ایران حادثه ای صرفا «تاریخی» و درون «زمان فانی» نیست بلکه رویدادی است که در زمان شناسی شیعی در «زمان باقی» یا زمان عالم ملکوتی رخ می دهد و از همین منظر به تحلیل وجوه مختلف انقلاب ایران پرداخته است. عشقی این کتاب را به زبان فرانسه نوشت که با مقدمه کریستین ژامبه در سال 1992 در فرانسه منتشر شد و موجی از اظهارنظرها را برانگیخت.

احمد نقیب زاده استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران پیش تر این کتاب را در سال 1379 با مرکز بازشناسی اسلام و ایران منتشر کرده بود. اما در سال 95 او اقدام به تجدید نظر در ترجمه کرد و مقدمه مبسوطی بر آن نوشت که توسط انتشار فلات به چاپ رسید.

از مهم ترین سرفصل های این کتاب می توان به فراروی از حدود، حجاب زمان، روایت تاریخی و... اشاره کرد.

«اورول و سیاست» عمدتا ساختاری واقع گرایانه دارد اما این امر در فصل های اول «آبله بریتانیایی» و ششم «فروپاشی اسطوره شوروی» تنها تا حدی صادق است. در این دو فصل دیدگاه های اورول در خصوص امپریالیسم و کمونیسم به صورت موضوعی بررسی شده و از این رهگذر تلاش می شود تحولات رخ داده در تفکر سیاسی وی تبیین شود.

جورج اورول در 21 ژانویه 1950 درگذشت و از آن زمان تاکنون شهرت و اعتبار سیاسی و انتقادی اش موضوع مناقشه و مجادلات بسیاری بوده است. هرچند محبوبیت پایدارش به عنوان نویسنده به نحو چشمگیری خدشه ناپذیر باقی مانده است. در واقع همین محبوبیت بادوام او است که کشمکش بر سر میراث وی را دامن زده است: کشمکشی که به مدت پنجاه سال ادامه داشته و این کتاب نیز بخشی از آن است. اورول یک سوسیالیست بود و بیشتر آثارش به منظور کمک به پیشبرد آرمان سوسیالیسم است.

«اورول و سیاست» نوشته جان نیوسینگر با ترجمه محمود مقدس توسط انتشارات فلات منتشر شده است که از مهم ترین مباحث مطرح شده در آن می توان به ناکامی در اسپانیا، فروپاشی اسطوره شوروی و... اشاره کرد.