قسمت سی و سوم/ جراح بازوهایش را به روی سینه تاب داد و کنجکاوانه پرسید:

- نقشه فرارت را اجرا کردی؟ تونستی از پرورشگاه فرار کنی؟

غلام با لبخند محزونی جواب داد:

- بله آقای دکتر خاطره ای که تا آخر عمر فراموش نمی کنم. برادر دوقلویم که تخت ما بغل هم بود انگار فهمیده بود که به فکر فرار از پرورشگاه هستم و لحظه ای از من دور نمی شد. از طرفی می ترسیدم پروانه ام در تنگی جایش توی آن قوطی کوچک بمیرد و من و داداشم به مادرم نرسیم. برای فرار از پرورشگاه عجله داشتم. به داداشم گفته بودم مبادا به بچه ها یا مادرهای خوابگاه درباره فرارم حرفی بزنی. مامان مان را که پیدا کردم می آیم و تو را هم با خودمان می برم.