هر از چندگاهی با خودم فکر می کنم چرا تا این حد سردرگمیم! نمی دانیم برای چه می نویسیم و مخاطب مان کیست و کدامین هدف را نشانه گرفته ایم؟ یا اینکه دانسته و بر اساس آگاهی قلم می زنیم و می خواهیم فقط بنویسیم تا بگوییم که هستیم! حتی به قیمت بود ما و نبود همه! مخاطبم با آن دست از جماعتی است که تکلیفشان با خودشان مشخص نیست ادعای وطن پرستی و بعضا انقلابی گری دارند ولی تنها چیزی که ازآنها در عمل دیده نمی شود همین ادعایی است که آن را به یدک می کشند. وقتی همه به نوعی متفق القولند که در کنار جنگ اقتصادی، جنگ رسانه ای هم برقرار است، چرا غالب رسانه های کشور لباس رزم نپوشیده و در خواب غفلت به سر می برند. البته