خیلی سال پیش بود که دوست مترجمم که نزدیک یک دهه است پاشنه کفش هایش را ور کشیده و خارج از نوبت از دری محتوم به آن سوی تاریکی گام نهاده است، با اشاره به کتاب مستطاب آشپزی نجف دریابندری با پوزخندی گفت: استاد رنج بسیاری کشیده اند تا آشپزی یادمان دهند. امیدوارم آستین بالا بزنند و کتابی هم در زمینه پوشک بستن نوزادان برای مادران جوان بنویسند! اتفاقا کتاب را دیده بودم و آن را ستوده بودم. به نظر نمی رسید این دوست مترجم بسیار مهربان و نیکدل این قضاوت را از روی حسادت به استاد در عرصه ترجمه کرده باشد؛ چراکه مقایسه موقعیت او با دریابندری ایجاب می کرد که حتی لحظه ای هم خود را رقیب او نداند و حتم دارم خود