روزمرگی، ترسی نهفته را درون مان جا می کند. اما مدلول آن نه درون ما، که در جهان بیرون از ما لانه کرده است. عنصر اصلی ترس در روزمرگی های ما، بر اثر حضورمان در جهان بیرونی و مواجهه با اشیای آن است. اگرچه ترس از جنگ، قتل و مرگ، عمیق و ویران کننده است با این حال، مشکل اصلی ما ترس های سطحی و مزمنی هستند که ما را مدام در بند خود می کشند و به همین خاطر ویرانگرتراند.

ترس های عمیق با قوانین مدون، کنترل جامعه و گسترش بهداشت روزبه روز کم تر می شود، اما ترس های مزمن افزایش پیدا می کنند. چون شلوغی، ترافیک و به هم پیچیدن های انسان ها زیادتر و با تبدیل شدن تجمعات و کافه های محلی به تجمعات عمومی و پاتوق