پروفسور کیوان مزدا یکی از اعضای کلیدی تشکل زنجیره امید در ایران بودند و در واقع پیشنهاد تاسیس چنین مؤسسه ای را به خانم مریم مرعشی می دهند و بعد از تاسیس این مؤسسه در افغانستان که آن هم به پیشنهاد دکتر مزدا بود این مؤسسه در ایران، به عنوان سومین مرکز زنجیره امید تاسیس می شود و خود ایشان و تیم پزشکی همراهشان، سالی یک بار به ایران می آمدند و بیمارانی را که اصولا از طیف کودکان بودند به صورت رایگان مورد معاینه و عمل جراحی قرار می دادند. وقتی برای یک دوره کوتاه مدت معاینه و جراحی به ایران آمدند ما توانستیم برای فیلم «آی آدم ها» با ایشان دیداری داشته باشیم و از نزدیک روند فعالیت دکتر را جلوی دوربین ببریم. دکتر کیوان مزدا، از سرشناس ترین چهره های جهانی در حوزه تخصصی خود بودند؛ عضو پزشکان بدون مرز. ایشان نه فقط پزشک، بلکه در قامت یک فعال اجتماعی و یک هنرمند بسیار به انسان بها می داد و نمی گذاشت مشکلات مالی هیچ کودکی را از خدمات پزشکی محروم کند. تجربه نشست و برخاست و نزدیکی با ایشان برای همه تیم فیلم «آی آدم ها» شاید این نتیجه را داشت که ایشان برای هدفی بزرگ به ایران می آمدند. هدفی که خودشان از آن نه به عنوان کار، بلکه به عنوان زندگی یاد می کردند و می گفتند: «این کار نیست، این خود زندگی است.» باید رابطه ایشان را با دردمندانی که از نقاط دورافتاده ایران آمده بودند می دیدید که چطور با این بچه ها و خانواده هایشان حرف می زد و چقدر صمیمی، فروتن و متواضع بود. بسیار بسیار روی کارش متمرکز بود و آمده بود تا در این سفر کوتاه فقط و فقط به اهداف انسانی و پزشکی که در برنامه داشت برسد. در عالم خودش بود. بسیاری که انسانیت و مرهم دست های او را بر زخم های خود حس کرده اند. در نهایت تمام تلاش بر آن شد تا تلاش یک پزشک متعهد به انسان را به تصویر بکشد که بی هیچ نفع مادی، تنها با شور، انگیزه و عشق فراوان به درمان کودکانی که به او نیاز دارند برسد. دکتر مزدا همیشه می خندید و لحظه ای او را خسته نمی یافتید، انگار هر چه بیشتر با بچه ها حرف می زد بیشتر انرژی می گرفت و حالا با غیاب او، کودکانی را که منتظر دست های او بودند باید نگران ترین کودکان جهان دانست.