عنوان این سلسله یادداشت ها «فلسفه در خیابان» است و «خیابان» بدون شک، پدیده ای شهری. در روستا، در مفهوم متعارف (و نه روستاهای امروزی که بی شباهت به شهر نیستند) خبری از خیابان نیست، همچنان که در جنگل و بیابان، «خیابان» معنا ندارد. کوتاه سخن، خیابان، مقوله ای اصولا «شهری» است، گذرگاهی «مدرن» از دل خانه ها و مغازه ها و فروشگاه ها و موسسات و ساختمان ها و «پارک»ها برای عبور و مرور انسان ها و خودروها. شکلی از صورت بندی فضا و مکان، متناسب با اقتضائات زندگی شهری که چنان که فیلسوفان شهر و نویسندگان و شعرا و شهرپژوهان یادآور شده اند، حول و حوش خود معنایی بارها فراتر از صرف یک «گذرگاه» پدید می آورد و خاستگاهی