بی تردید یکی از اساسی ترین مولفه های هر سازمانی، به ویژه در نظام تعلیم وتربیت، منابع انسانی آن سازمان است که در این میان نقش معلم در آموزش وپرورش، از همه آنان برجسته تر و مهم تر است. نادیده گرفتن جایگاه معلم یا بی اعتنایی به نقش تاثیرگذار او در فرآیند تعلیم و تربیت، تحقق اهداف قصد شده را با چالش های اساسی مواجه می سازد و عملا در ماهیت و فلسفه وجودی آن تردید اساسی ایجاد می کند.

با وجود همه تحولات علمی و فناوری در جهان، هنوز هیچ عنصر اصیل و بدیل مطمئنی برای معلم یافت نشده است؛ بنابراین هر تغییر و تحولی برای کیفیت آموزشی و هر تلاشی برای تغییر بنیادی نظام تعلیم و تربیت، بدون تحول در نظام